Winter: februari 1979, sneeuwstorm ontwricht ook Niawier-Wetsens

In de vroege ochtend van woensdag de 14e kon niemand meer op de wegen ten noorden van de lijn Harlingen-Groningen verkeren. De ramplijn schoof snel zuid- en westwaarts. Woensdag rond 10 uur was het hele noorden een witte, stuivende vlakte. De wind bereikte in uitschieters een orkaanachtige kracht van 11 Beaufort. De temperatuur daalde in de loop van de dag en daarop volgende nacht nog verder. En de storm bleef voortrazen, een Siberische muur van sneeuw over de witte woestenij schuivend.

Donderdag 15 februari leek het overdag even rustiger te worden. Maar in de avonduren vormden zich door de harde wind nieuwe sneeuwduinen en -bergen op paden die waren schoongeschoven. De toppen in het grillige berglandschap bereikten in het noordoosten en westen van Friesland recordhoogtes van meer dan 3 meter. Zelfs in een stad als Leeuwarden waren zeker tot vrijdagavond 16 februari hele wijken door witte massa’s van de rest van de wereld afgesloten.

Van de wegen was toen alleen de verbinding Leeuwarden-Drachten redelijk begaanbaar. Overal elders ploeterden sneeuwschuivers zich naar afgelegen dorpen en verspreid staande huizen en boerderijen. Met man en macht trachtte Friesland zich aan zijn isolement te ontworstelen. Honderden vastgelopen auto’s maakten op veel plaatsen snel sneeuwruimen onmogelijk. Bovendien lieten veel nieuwsgierigen zich naar buiten lokken door een mager zonnetje, dat vrijdag af en toe door de wolken gluurde. Dit had tot gevolg dat prompt nieuwe slachtoffers vielen in de vorm van hulpeloze automobilisten in de alles smorende sneeuw.

De grote handicap voor iedereen was de ’s avonds weer opstekende wind. Die wakkerde diezelfde vrijdag in de namiddag tot hard aan. En dat bij een luchtdruk die volgens meldingen van Hans de Jong rond 1023-1024 hPa schommelde. In angstige spanning wachtte iedereen zaterdag de verdere ontwikkelingen dan ook af. Voor Friesland was het duidelijk dat alleen ijzel op dat moment redding zou kunnen brengen. Een ijslaagje, hoe miniem ook, zou de nog altijd stuivende sneeuw aan de grond kunnen vastnagelen.

(Tekst afkomstig van archief.weer.nl) (foto’s G & S Veenma)