Beste dorpsgenoten;

Op 28 december schrokken wij midden in de nacht wakker door ontploffend carbid, niet ver van ons huis. Twee van onze vier honden zijn doodsbang voor harde knallen door nare ervaringen uit hun verleden. Een van deze honden heeft die nacht geprobeerd om door een dichte deur heen te breken om maar van het geknal weg te komen, met alle gevolgen van dien. Een andere hond lag piepend, rillend en kwijlend onder het bed. Het heeft nog uren geduurd voordat alles bij ons thuis weer gekalmeerd was. In pure wanhoop en frustratie heb ik, Esther, die nacht een bericht hierover op mijn (privé) Facebook pagina geplaatst, waarin ik degenen die dit leed bij onze honden veroorzaakten een tinnitus (oorsuizen) toewenste. Ik heb hierbij niet de meest handige woorden gebruikt; ik was boos en enorm verdrietig dat er op dat moment, zo ver voor 31 december, al geknald werd, waardoor mijn honden zo bang werden. Ik was hier niet op voorbereid.

Wij proberen omwille van het welzijn van onze honden altijd het meest heftige geknal te vermijden, dat doen we elk jaar, al jaren. Dat er op 31 december vuurwerk en carbid afgestoken wordt is logisch, dat geldt voor heel Nederland, en daar hoor je ons verder niet over. Daar kunnen we rekening mee houden door de honden die tijd elders onder te brengen.

Ik was niet voorbereid op heftige knallen al ruim voor Oud en Nieuw, en wilde mijn frustraties delen met mijn hondenvrienden op Facebook, die in deze tijd van het jaar vrijwel allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Dit moest kunnen, dacht ik.

In de nachten die volgden na 28 december ging het geknal van kwaad tot erger, en de afgelopen twee nachten, de nachten van 1 en 2 januari, zijn er vuurwerk bommen richting ons huis en op de oprit gegooid.

Wij zijn hier enorm van geschrokken, en ontzettend verdrietig van. We hadden niet gedacht dat zoiets als dit zou gebeuren, naar aanleiding van een bericht op Facebook.

De honden zijn op dit moment vrijwel constant in paniekmodus, reageren op elk geluid, een van de honden durft niet meer naar buiten. Wij slapen al dagen vrijwel niet, maar moeten in de tussentijd wel gewoon werken (wij zijn beide zorgverlener).

Niet alleen wij hebben last van de acties van de afgelopen dagen, de hele straat ondervindt gevolgen hiervan.

Wij willen niets liever dan dat dit geknal stopt, en daarom wil ik, Esther, wil bij deze mijn verontschuldigingen aanbieden voor de woorden die ik in mijn bericht gebruikt heb, welke mogelijk door mensen als beledigend opgevat zijn. Dit in de hoop dat we het met elkaar weer gewoon, zoals altijd, gezellig in het dorp kunnen hebben. Wij wonen hier tot nu toe met alle plezier en we hopen dat dit zo kan blijven.

Mocht iemand naar aanleiding van dit bericht vragen hebben of in gesprek willen gaan, neem dan gerust contact op. Onze gegevens zijn bekend bij het dorpsbelang.

Met vriendelijke groet,

Esther en Christiaan van Oorschot