100 jarige bezoekt het dorp van haar jeugd

 

In de vakantietijd brengen veel oud inwoners van Niawier en Wetsens, uit zowel het eigen land of het buitenland een bezoek aan hun geboortedorp of eerdere woonplaats.
Onderstaand verhaal is één van die bezoeken die gebracht werden.

Als meisje van drie jaar kwam Lucie Fokkinga met haar vader en moeder vanuit Zwingelspaan, Noord-Brabant op 2 juli 1906 naar Niawier. Haar vader was uit een drietal sollicitanten benoemd als eerste hoofd der school van de nieuw gebouwde christelijke school te Niawier-Wetsens, die op 3 juli 1906 feestelijk werd geopend. Meester Fokkinga was naast een toegewijd hoofd der school ook docent M.O. Frans aan een school in Dokkum en heeft tevens een met de hand geschreven manuscript uit het Frans vertaald, dat later ook is uitgegeven.
Het gezin Fokkinga heeft tot 28 juli 1922 in Niawier gewoond, toen kreeg Lucie haar vader een benoeming in Aalten in de procincie Gelderland. Nadien woonde de familie vanaf 1934 in Bodegraven waar de heer Fokkinga in 1941 is overleden.
Door de jaren heen heeft Lucie Fokkinga dierbare herinneringen bewaard aan haar jeugdjaren in Niawier. Ze trouwde met de heer Breekveldt en het paar kreeg drie dochters en een zoon Hans. Het was de wens van Lucie om als honderd jarige nog eens een bezoek te brengen aan Niawier en met name de school met het schoolhuis,
waar zij een groot deel van haar kinder- en jeugdjaren heeft doorgebracht. Een afspraak gemaakt door haar schoonzoom, de heer Koning uit Soest, waar mevrouw Lucie Breekveldt-Fokkinga in een verzorgingshuis woont.
Die afspraak werd op 22 juli werkelijkheid. Haar zoon Hans Breekveldt uit Ede,
waar zijn moeder logeerde, kwam om 11 uur in de morgen met zijn moeder Lucie naar Niawier bij Jan en Fo op de koffie. Tijdens de gezellige kennismaking werden veel wetenswaardigheden over en weer uitgewisseld. Een ritje met de auto rond het dorp,
met een bezoekje aan het voormalige kloosterterrein van Sion aan de Singel en de Vituskerk op de terp van Wetsens was een belevenis uit een nostalgisch verleden. Hoogtepunt was ook een bezoek aan de voormalige hoofdonderwijzers woning waar Erik en Ingrid Turkstra met hun kinderen Melle en Nienke nu wonen. Deze waren toen net met vakantie maar het maken van een foto op de stoep van het huis was voor de 100-jarige een bijzondere gewaarwording, waarbij zij zich nog duidelijk het eerdere brugje over de sloot voor het huis herinnerde. Voor mevrouw Lucie Breekveldt-Fokkinga, met en nageslacht van vier kinderen, veertien kleinkinderen en twee en twintig achterkleinkinderen kon aan een geschenk op haar honderdste verjaardag geen betere inhoud worden gegeven, dan een bezoek dat zij deze dag in Niawier mocht afleggen.

============

J.G.Breekveldt
Sleedoorn 10
7822 AP Emmen

Aan: de heer en mevrouw
J.Walda
NIAWIER

Geachte heer en mevrouw Walda,

Wij ontvingen vandaag uw verslag van ons bezoek aan Niawier. Wij lazen dat niet alleen met groot genoegen, maar het maakte de herinnering aan dat bezoek ook weer erg levend.
Nogmaals wil ik u namens mijn moeder heel hartelijk dank zeggen voor uw uiterst vriendelijke en gastvrije ontvangst op deze voor haar, maar ook voor mij, bijzondere trip.

Het was leuk om een van haar verjaarswensen op deze manier te kunnen realiseren. Zij genoot ervan, hoewel ze wel veel miste aan herkenning. Haar memorie en flexibiliteit van geest zijn na zoveel jaren, op deze leeftijd, wel erg sterk teruggelopen.

Uw rondleiding was voor haar, maar nog meer voor mij, buitengewoon interessant!
Nogmaals dank voor alle moeite die u zich beiden getroostte.

Nu even over uw artikeltje ‘100 jarige bezoekt het dorp van haar jeugd’.
Wellicht mag ik u een paar kleine correcties aan de hand doen, die, omdat het een in het publiek verschijnend artikeltje betreft, zinvol zijn om aan te brengen:
Aalten ligt niet in Overijssel, maar in de Achterhoek (Gld);
De naam Breekveld moet zijn Breekveldt
U had contact met mijn zwager uit Soest, maar moeder woont in een verzorgingshuis in Ede.

Uw brief, met een alleraardigste foto(!) bereikte mij op een goed tijdstip. Donderdag hoop ik mijn moeder in Ede weer te bezoeken en vanaf vrijdag begint onze traditionele fietsweek met de zusters en zwagers. Daar zal nogmaals die verjaarstrip ter sprake komen.

Moeder heeft haar verjaardag bij een van de kinderen thuis gevierd en de volgende dag thuis in het verzorgingshuis. Veel post (dank ook voor uw kaart) veel bezoek en veel bloemen. Alles feestelijk, maar aan het eind van deze dagen was ze uiterst vermoeid. Maar inmiddels is ze weer de ‘oude’!

Tot slot wil ik nogmaals mijn – en dus ook onze – dank uitspreken voor de feestelijke dag die u voor haar heeft weten te realiseren. Wellicht mogen wij als kinderen u beiden nog eens ontmoeten op een van onze vele tochten.

Met hartelijke groet,

.

.

.

Jan Walda

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie